Spot de Big 6...

Hoi allemaal!

Het heeft even geduurd voordat we een goede internet verbinding of vaste computer bij de hand hadden. Dus ik heb mijn verhalen even op mogen sparen om nu vanuit Thornhill Lodge vlakbij Hoedspruit met jullie te kunnen delen. Natuurlijk is WiFi middenin de bush ook niet het eerste wat je nodig hebt; volgens een stellige gids is dat warm water, een lekker bed en elke ochtend eigen gemaakte warme pap! Dit hebben we zelf dus ook een aantal dagen ervaren en het beviel me prima, even afgesloten van de buitenwereld. Zonder bliepjes van je telefoon die je afleiden van de geluiden die je in de bosjes om je tent hoort.

Laat ik bij het begin beginnen, met de lange heenreis die we vanaf Rotterdam hebben gemaakt. Met de trein naar Dusseldorf, met de vlucht via Dubai uiteindelijk naar Durban (Zuid-Afrika). Vanaf hier startte onze trip waar we aangesloten zijn bij mijn ouders, die 2 weken Kaapstreek al achter de rug hadden. Door een vertraagde vlucht hebben we iets langer op hen moeten wachten, maar al snel pikten we onze huurauto op en konden we ‘Bly op die pad’. Ze zaten boordevol enthousiaste verhalen over alles wat ze gezien en beleefd hadden. Prachtige foto’s en mooie anecdotes of verhalen van de gidsen. Het straalde van ze af dat ze ontzettend hadden genoten. Een mooi vooruitzicht voor ons, aangezien we de Kaapstreek nog zullen gaan bezoeken later in onze reis…

** St. Lucia en de Wetlands **
Na een nachtje in Umhlanga, als tussenstop reden we door naar St. Lucia, gelegen in de Wetlands. Een bijzonder gebied doordat je hier krokodillen en nijlpaarden kunt spotten die nergens anders te zien zijn. We waren al gewaarschuwd dat de nijlpaarden ‘s avonds door de straten kunnen lopen. Ze komen dan aan land om te grazen en schijnen ontzettend gevaarlijk te zijn. Toeristen gaan er soms te dichtbij staan om een welbekende ‘selfie’ te maken…

Gidsen snappen hier niks van. Even ter verklaring; per jaar zijn er wel 200 dodelijke aanvallen van een nijlpaard op een mens en maar 3 van een krokodil op een mens. Ze zijn heel aggressief en bewaken hun territorium. Ze zullen je niet eten maar bijten je wel dood. OEF! Blij dat wij er geen hebben zien lopen op straat. Aangezien ze ook 45 km per uur kunnen rennen, zal het je nooit lukken om het sprintje van ze te winnen. Volgens de gids waren er dan ook maar 2 oplossingen; of je moest goed kunnen klimmen in de dichtsbijzijnde boom, of je moest in ieder geval harder kunnen rennen dan iemand anders uit je groep… Ik blij met mijn scouting avonturen en ‘diploma’ in bomen klimmen ;)

Met een mooie boottour hebben we veel van de nijlpaarden op veilige afstand kunnen zien. Zelfs nog wat krokodillen gespot die rustig langs de waterkant lagen op te laden. Als een soort zonnepaneel laden ze hun lijf op in de zon en ontwikkelen ze energie voor de jacht.

Verder hebben we hier ons hulpproject bezocht in het Khula Zulu Village net buiten St. Lucia, waar donaties van Riksja reizigers heen gaan om de crèches te kunnen opbouwen en onderhouden. De kindjes waren erg blij met onze aandacht, ballonnen, stickers en zeepjes. Maar we hoorden ook dat het niet altijd makkelijk is om deze kinderen te bieden wat ze nodig hebben. Er wordt geprobeerd om overal een soepkeuken te bouwen zodat de kinderen in ieder geval elke dag te eten krijgen. Ongelooflijk om te bedenken dat ze hier op sommige dagen gewoon niks krijgen en met een lege maag naar bed gaan. Op zo’n moment had je gewild dat je 5 kilo aan rijst had meegenomen in plaats van die ‘domme’ ballonnen… De begeleider van het project verzekerde ons dat dit ook heel welkom was en we ze zeker een leuke dag hebben bezorgd met het lekprikken van bellenblaas en overgooien met stuiterballen. Ik vond het mooi om te zien welk project we steunen maar toch een dubbel gevoel dat je zou willen dat je het leven van deze kindjes kon veranderen met een vingerknip. Maar dat dat gewoonweg niet mogelijk is en je je er ook bij neer moet leggen dat dit is hoe het leven hier gaat.

Als ontspanning wilden we even naar het strand van Cape Vidal; scheen prachtig te zijn. Terwijl we onderweg waren moisten we entrée betalen, maar waren we er totaal niet bewust van dat we een natuurpark inreden, tot Mavalda en ik oog in oog stonden met onze eerste zebra. WAAAAAH EEN ZEBRA!!! Zo blij als een kind met het spotten van ons eerste wild. Later ook wat impala’s, gnoes, wrattenzwijnen (die we de hele verdere reis pumba’s noemen) en een zwarte neushoorn! Onze eerste van de Big 5. Eenmaal uitgekomen bij Cape Vidal genoten we van een prachtige uitzicht over de baai en stonden we met onze tenen in het Afrikaanse zeewater. Even de eerste indrukken op ons in laten werken.

** Swaziland **
Weer op weg naar de volgende bestemming; het Mlilwane natuurpark in Swaziland. Op z’n Afrikaans gingen we de grens over waarmee ik weer kon starten met het sparen van stempels in mijn gloednieuwe paspoort :) Langzaam, een houten hokje met alleen een tafel waar achter vandaan iemand ons even inspecterend aankeek, ons paspoort scande en kortdaad een stempel zette. We waren binnen! Het landschap om ons heen veranderde van plat en uitgestrekt met hier en daar een struikje of boom naar heuvelachtig, ontzettend groen maar ook rijkere dorpen te zien aan de huizen. Later zagen we echter hier ook de armoede en de dorpjes die bestaan uit huizen gebouwd uit ijzeren platen, simpel gebouwde muren, houten wanden en rieten dakken. Super klein, waarin een hele familie bij elkaar woont. Je moet er toch niet aan denken! (sorry, pap&mam :p)

Door een prachtig stuk natuur reden we naar het kamp waar we verbleven in echte bijenkorf hutjes. Grappig dat het veel ruimer is van binnen dan je verwacht van de buitenkant. Zelfs een badkamer was er aan de achterkant aangebouwd. ‘s Avonds vermaakt met mooie Afrikaanse dans en zang en een heerlijk drankje gedaan om het kampvuur. Wijntje erbij? Is onze nieuwe slogan…

De laatste ochtend besloten Mavalda en ik nog actief te doen door op een mountainbike te springen en de omgeving verder te verkennen. Veel hertachtigen gezien (impala’s, kudu’s, nyala’s… zoek maar eens op!) en ook een aantal krokodillen die heerlijk aan de kant van de rivier lagen. Zolang je er niet te dichtbij kwam waren ze totaal niet gevaarlijk werd er gezegd. Wij hielden dus ruim afstand.

** Komatiepoort en Krugerpark **
Even uitgedampt van de fietstour en op weg naar Komatiepoort, aan de rand van het Krugerpark. Weer de grens overgestoken van Swaziland terug naar Zuid-Afrika en een paar stempels rijker. We kwamen aan in een gezellig B&B met zeer vriendelijke eigenaresse. Een oase van rust en heerlijk gegeten. En natuurlijk een lekker wijntje erbij.

Vroeg op (het was nu inmiddels donderdag 21 augustus) zodat we voldoende tijd hadden om door het Kruger te rijden en hier naar onze restcamp Skukuza te gaan waar we in kleine, bijna centerparks achtige, huisjes sliepen als tussenstop. Helaas was er wat mis met de versnellingsbak van de huurauto en hebben we 2 uur vertraging opgelopen met wachten op een nieuwe auto. Gelukkig waren we nog vooraan het park zodat we terug konden naar de ingang. Het lange wachten werd wel beloond met prachtige dieren. Nieuw in ons rijtje waren de waterbuffels (2e van de Big 5), giraffes en een aantal olifanten van heel dichtbij (3e van de Big 5). Zo ontzettend groot!

Bij een restcamp een tussenstop gemaakt waar we wat gedronken hebben met uitzicht over een rivier waar nijlpaarden lagen te suffen en we olifanten hebben zien oversteken met kleintjes (met hun slurf als snorkel boven water). Op het laatste stukje voordat we bij onze overnachtingsplek kwamen, kwam de laatste traktatie van de dag… Knipperende lichten en asociaal geparkeerde auto’. Dit kon maar een ding betekenen. Hier was wat te zien! En ja hoor, na even turen zagen we een luipaard die een impala mee de boom in had getrokken om hier op te eten. Sommige mensen verlaten Zuid-Afrika zonder dit dier zelfs gespot te hebben en wij hebben tijdens de eerste dagen van onze reis al 4 van de Big 5 voorbij zien komen. Wat een geluk.

Het wordt hier vroeg donker, rond een uur of 6 s avonds is het al pikkedonker en begin je automatisch al te gapen. Je bent blij als je rond half 10 / 10 uur je bed in mag. Al die indrukken maken je echt moe.
De laatste dag Kruger reden we door het park heen op weg naar het bushcamp waar we tot gisteren hebben verbleven (begin van mijn verhaal - zonder wifi, in de middle of nowhere). Na wat turen over de vlaktes en tussen de struiken door had mam een hyena gespot. Dit beest is veel groter dan je zou verwachten. Na de leeuw heeft dit roofdier de hoogste schofthoogte (1 meter!) en loopt met indrukwekkend brede schouders en lelijke kop rond op zoek naar wat te eten. Je hoort ze bijna ‘giechelen’ als je de bek ziet waarbij het lijkt alsof hij glimlacht.

Bij een drinkplaats hebben we onze eerste leeuwin gespot. De Big 5 was compleet! We konden naar huis, grapten we. Zelfs nog even een actiefilmpje kunnen maken toen ze wachtte tot wat impala’s dichterbij kwamen en ze probeerde er eentje te pakken. Helaas niet gelukt, wel een mooi shot van cameraman Roel. Na de koffiestop moesten we wat meer vaart erin houden om op tijd bij het bushcamp uit te komen. Na zoveel dieren gezien te hebben klinkt het blaze, maar dan worden impala’s en zebra’s heel normaal. We zouden dus niet meer stoppen voor het kleiner wild. Alleen maar als we iets bijzonders zagen.

Het duurde niet lang voordat we weer wat knipperende lichten en een file van auto’s zagen. Ergens ver weg in de boom was een luipaard gespot. Met de verrekijker hebben we deze ook kunnen zien, wel verder dus dan die van gisteren. Maar 2 luipaarden in 1 reis kunnen niet veel mensen zeggen. Echt tof. Het geeft een soort kick als je zo’n dier ziet zitten of een hoek om rijdt en wat auto’s stil ziet staan. Benieuwd naar wat je daar aan zal treffen.

Vanuit Kruger kwamen we na een lange rit aan in Pungwe Bush camp waar we 2 nachten zijn verbleven. Waar we een aantal game drives (wildspotten vanuit de jeep) en game walks (spoorzoeken of een ‘schijtwandeling’ met uitleg van de gids) hebben gedaan. Onze ervaringen van de bush zal ik bewaren voor de volgende keer… Het wordt het lang verhaal en ik ben wel weer toe aan zo’n lekker Afrikaans wijntje… Maar dan heb ik in ieder geval mijn hoofd weer een beetje leeg kunnen typen en hoop ik dat ik jullie weer heb kunnen laten mee genieten van mijn belevenissen in het natuurrijke Zuid-Afrika.

** Conclusie reisverslag 1 ;) **
Bij elkaar hebben we dus de hele Big 5 al mogen spotten: de neushoorn, waterbuffel, leeuw, olifant en zelfs het luipaard. Maar wat onze Big 6 compleet maakt zijn de ontzettend dikke reizigers die we tijdens de reis soms voorbij zien lopen en zonder het hardop te zeggen elkaar aankijken en weten wat we bedoelen; “deze Big 6 zal wel diepe voetsporen achterlaten”. Ze zullen misschien teveel genoten hebben van het heerlijke eten (braai en stoof) of de smakelijke wijntjes.

Wijntje erbij?!