Switi Sranan

Ik had niet van tevoren bedacht om weer mijn waarbenjij.nu account te gebruiken. Vandaar dat er geen aankondigingen zijn geweest voorafgaand aan mijn reis. Echter zit ik nu in warm en tropisch Paramaribo en lijkt het me leuk om jullie weer deelgenoot te maken van mijn belevenissen.

Grootendeels type ik dit ook zodat ik voor mezelf weer wat informatie terug kan lezen wanneer ik eindelijk weer mijn foto's in zal plakken. Gezien de ervaring na eerdere reizen zal het nog wel een jaartje duren voordat ik aan dat fotoboek toekom, dus het zal wel prettig zijn wat verhalen te kunnen teruglezen.

We zijn donderdag gevlogen (met 3 uur vertraging, helaas), waardoor we 's avonds laat aankwamen in Paramaribo. Hier gelijk ons hotel opgezocht, want ondanks alle het slaap, lig en hangwerk in het vliegtuig kom je toch gebroken aan.

De volgende dagen hebben we Paramaribo verkend en zijn we even met Dennis opgetrokken. We hebben zijn vriendin mogen ontmoeten, zijn huis en werkplaats gezien, heerlijk Javaans gegeten en zelfs naar de bioscoop geweest. Het normale dagelijkse leven van Paramaribo dus echt meegemaakt voordat we met de eerste activiteiten zouden beginnen.

We hadden gedacht niet echt te zonnebaden hier in de stad, maar het pasje voor het zwembad van een naastgelegen hotel biedt toch wel uitkomst op zo'n hete dag. 's Morgens houden we ons bezig met het bezichtigen van wat kerken, gebouwen, Fort Zeelandia, Palmentuin. Waardoor we 's middags na de lunch heerlijk kunnen chillen bij het zwembad. Arjen heeft een enorme pil bij zich, waar hij elke dag wel even de gelegenheid voor heeft om in te lezen. Moet ook wel om hem uit te kunnen lezen!

Na de eerste Parbo biertjes, vieze vliegtuig roti, vettige kip en noodles van de eettentjes aan de waterkant en veel te hete pepertjes in je eten (Evert weet hier alles van) zijn we naar de kust gegaan met de eerste bouwsteen: Doekoes wisselen bij schildpadstrand.

We werden opgepikt bij het hotel. Na hobbelige bauxiet wegen met een busje kwamen we aan bij mevrouw Saskia voor een broodje smakworst. Hierna letterlijk wat aapjes gekeken en een man met flinke armspieren zien inhakken op wat kokosnoten, rietje erin en klaar om te drinken. Dit gaan we later deze reis zeker nog proberen.

Nadat we met het busje afgedropt waren in Albina, het grensplaatsje. Zouden we op de boot stappen. Eerst wat rondgelopen op zoek naar een toilet, wat moeilijk te vinden was. Tijdens deze zoektocht kwamen we er wel achter dat dit plaatsje een verzamelpunt was voor allerlei rare zaakjes, handeltjes en criminele activiteiten. Niet echt een plaatsje waar je na zonsondergang in je eentje wilt lopen. Dagmar noemde dit heel treffend een piratendorp, zoals waar ze bij Pirates of the Caribbean aanmeren om te gaan feesten, zuipen en herrie schoppen. Als je dus van plan bent om met een piratenschip te vertrekken vanuit Suriname en je zoekt nog wat bemanning; Albina is the place to be.

De overtocht naar Galibi werd in gang gezet in een korjaal (een uitgeholde boomstam, lijkt op een grote kano met buitenboord motor). Hier kwamen we aan in een dorp van de Carib indianen. Niet heel authenthiek, met mobiels en merk t-shirts, maar wel een hele eigen manier van leven met hun weergoden, natuur voorspellingen en kennis van planten en dieren.

's Nachts zijn we op zoek gegaan naar schildpadden. Met een bootje in het donker, met alleen de maan als nachtlampje. Heel bijzonder! We hadden ook erg geluk om uiteindelijk 2 schildpadden te zien. Een warana en een leatherbag hebben we kunnen spotten. De warana (dwergschildpad) is de kleinste die in dat gebied voorkomt en de leatherbag juist de grootste (niet alleen in dit gebied, maar de grootste in zijn soort). Wat een bakbeest! Ze brulde als een leeuw, snoof als een koe en begroef haar kuil als een grote kerel met een flinke schoffel in zijn hand. Wel 1,70 lang en zo groot als een optimistje op z'n kop. Van een afstandje dacht ik ook eerst dat ze een oude sloep hadden gevonden die omgekeerd op het zand lag. Foto's zullen niet volgen, want we mochten er maar weinig maken. Flitsen al helemaal niet, om de beesten niet te verstoren. Begrijpelijk maar voor jullie dus jammer de bammer.

Bij terugkomst rond een uur of 2 's nachts nog een Parbo biertje gedronken en snel onze met klamboe voorziene bedjes opgezocht. De volgende dag hebben we een rondleiding door het dorp gekregen en hebben we vooral ontspannen aan het strand, gezwommen, genoten van de zon en gelezen. 's Avonds was er een kleine dansuitvoering van de lokale volksdansgroep. We moesten hier zelf ook aan meedoen, wat weer flink op mijn lachspieren gewerkt heeft. Dat mocht natuurlijk niet, omdat het eigenlijk een rouw-dans was die ze ons lieten zien... Oeps ;)

Nog een laatste nachtje op dit mooie strandoord, nog even genieten van dat kabbelende water en ook een laatste avond de muggen- en zandvlooi beten doorstaan. De volgende ochtend (vanmorgen) wederom met de boot/korjaal op pad. Waarbij we een tussenstop hebben gemaakt op Frans Guyana. We hebben hier de gevangenis van Papillon bezocht. Waarna we de terugreis voortzetten. Verder per boot, hobbelende bus, sanitaire tussenstop bij mevrouw Saskia en de brug over de Suriname rivier was alweer in zicht. Wat kon ik verrassend goed slapen tijdens de rit over die hobbelige wegen! Misschien dat de warmte toch z'n tol eist. We doen hier regelmatig tukjes (vooral Arjen en ik), wat een heerlijk ritme. Niets te klagen.

Nu weer terug, lekker gegeten, morgen ons comfort-hotel bezoeken met de lokale uitvoerder die we op de dag na aankomst ook ontmoet hadden: Cathrin. Het is hier nu 23:00 uur, tijd om mijn bedje op te zoeken. Terwijl de rest al in dromenland is. Maarja, ik had de hele dag al de achterkant van mijn ogen bekeken ;)

Het is weer een aardig lang verhaal, maar ik kan zeker bij terugkomst nog wel meer vertellen! Geniet van jullie eigen vakantie, of werkse. Tot het volgende verhaal.

Liefs, Anneloes