Brasil... Lalalalalalalala!

Bijna 2 weken voorbij, nog 3 maanden te gaan. Zo´n lange tijd is bijna niet te overzien. Het duurde daardoor best even voordat we helemaal ´geland´ waren en beseften waar we waren, waar we aan begonnen zijn en natuurlijk om in het juiste ritme te komen (daarmee bedoel ik niet alleen het tijdsverschil maar ook even weer op elkaar ingespeeld raken, de dagindeling zoeken, voldoende balans tussen actief en relaxen, alcohol en non-alcohol dagen ;) etc etc). Maar we zijn in ons ritme en in ons element! We blijken weer een goed team te zijn (wist ik natuurlijk al wel, maar fijn om te merken dat het weer zo lekker loopt -lopen te lopen voor de Rotterdammerts onder ons-).

Laat ik bij het begin beginnen:

** Paraty **
Een visserdorpje en vroeger het uiteinde van de goudroute vanuit de binnenlanden (Belo Horizonte etc). Nu nog vooral een toeristische trekpleister door het prachtige oude centrum. Kinderkopstraatjes zijn er niks bij. Grote stenen, waar je bij hoog water (dus elke dag aan het einde van de middag) overheen moest springen. Van steen naar steen. Prachtige, soms vervallen, koloniale gebouwen. Een wit kerkje, die uitkijkt over de haven. Idyllische straatjes die elk even fotogeniek zijn. Mooi voor onze eerste foto- en filmbeelden. We hebben een strakke verdeling. Mavalda schiet de foto´s en ik film. Af en toe wisselen want anders sta ik alleen maar op de foto en maval alleen maar op de film ;)

We hadden al geluk bij aankomst. Er was een blues & jazz festival gaande dit weekend. Hier hadden we bij aankomst, na een 10 uur durende vlucht en 4 uur durende transfer per minibus geen energie meer voor. Maar de volgende dag stond dit zeker op het programma om wat optredens te bekijken. We waren blij een bed te zien en kropen hier dan ook snel in.

De volgende ochtend scheen de zon, bikini´s aan en zonnebrand op onze melkflessen wat wij benen noemen. Op naar de haven, voor de boottochten die hier voor de toeristen georganiseerd worden. Voor het eerst zagen we hoe groen Brazilie is. Uit de haven voer onze kapitein langs verschillende eilanden die in het water lagen. Groene bergen eerder. Prachtig! Alsof we ons in de beelden van Expeditie Robinson bevonden. Op verschillende plekken maakten we stops om te zwemmen, snorkelen of zonnen. Ook vond de fotografe aan boord het nodig om van ons een fotoshoot te maken. In bikini, op het strand, heup zo, been zo, bil draaien, oh wacht, toch je zonnebril op.... We dachten; dit wordt óf leuk en over 20 jaar ben je blij dat je deze foto´s ooit gemaakt hebt, óf ontzettend genânt waarbij we de DVD altijd nog per ongeluk kunnen verliezen. Jullie zullen aan het einde van de reis wel horen welk van de twee het geworden is ;)

Bij terugkomst liepen we langs een podium waar we een aantal optredens hebben bijgewoond. Hierna omkleden, eten en toch weer vlot naar bed. We waren nog zo moe! De komende avonden hoef ik niet te beschrijven, want die gingen ongeveer hetzelfde ;) haha. Geen echte party beesten, maar dat komt nog wel!

Dat we geluk hadden met de mooie zonnige dag werd ons de volgende dag al duidelijk. Het was regenachtig en bewolkt. Maar een goede dag om door het stadje te struinen en wat foto´s te maken. Onze tassen weer rustig gepakt en ons klaar gemaakt voor de volgende trip. Op naar Ilha Grande.

** Ilha Grande **
Een mooi eiland voor de kust van Paraty. Eerst nog met een minibus naar de havenplaats Angra dos Reis, waar we de snelle boot namen richting het eiland. Dag 1 nog bewolkt, maar dat werd al snel beter. Eerst op zoek naar het hotel, met onze voeten door het zand. Het vakantiegevoel begon al steeds meer te komen! Na het installeren in ons hotel (wat leek op een soort Villa Kakelbont met in alle hoekjes, op alle muurtjes kleurige prullaria. Onze kamer had niet alleen een schilderij, maar ook een fotowand, gebloemde bedden en een gekleurd kleedje. Wel lekker vrolijk!) hebben we het eiland een beetje verkend. Het centrum zelf was maar klein. Er zijn hier alleen zandpaden, waar met karren wordt gereden om de goederen te verspreiden. Auto´s zijn op het eiland niet toegestaan.

Op dag 2 omarmden we het bewolkte weer en werd het tijd voor even wat actiefs. We wilden een wandeltocht maken naar het mooiste strand van Brazilie (scheen): Praia Lopez Mendes. Via een zandpad, bospad, deels door jungle, deels over andere stranden, berg op, berg af, boomstronken en modder ontwijkend, soms met handen en voeten kwamen we uiteindelijk 3-4 uur later bij dit strand terecht. Zeker mooi! Maar er waren geen strandtentjes om te lunchen, waar we ondertussen wel erg trek in hadden. En zonder zon was dit zeker niet zoals de plaatjes op Google, helaas. We moesten het doen met twee zakjes chips en een colaatje, gekocht bij een mannetje.

Terug naar een ander strand, om hier op de boot te stappen. Een speedbootje die ons snel weer helemaal terug zou brengen. Ze hadden ons gewaarschuwd voor spatwater. De wind waaide behoorlijk en wij gingen met die boot echt vol tegen de golven in. Dat het dus zou resulteren in ´nat tot onze onderbroek´ hadden we niet gedacht. Druipend stapten uit de boot. Natte voetstappen op de stoep achterlatend. De douche in ons hotel was half lauw, hadden we gisteren ontdekt, maar als je nat en koud bent voelt elke douche gelukkig warm. Kleding droogde hier slecht, maar we mochten van de wasdame onze natte spullen in het washok uithangen. Dat scheelde. Nu niet meer nat en zout, maar alleen maar zout... Ach, snel maar een keer wassen.

Warme kleding aan en op naar het strand waar we wat leuke tenten hadden ontdekt. Met leuk bedoel ik niet alleen met gezellige zitjes, uitkijkend over zee of goed vers eten, maar natuurlijk ook waar ze lekkere caipirinha´s voor weinig serveren ;) Dat is hier de lokale cocktail en die varieert van sterk, sterker tot sterkst... Met een citroentje, wat suiker en ijs. Wij kunnen hier wel aan wennen!

Vanavond stond er een BBQ op de planning, waar we ons eerder voor opgegeven hadden. Verse vis, zo uit de zee op de grill. Wij kozen voor 2 spiezen met gamba´s en een goed uitziende witvis. Met rijst, groenten en sla. Wat een traktatie.

Dag 3 op het eiland, onze laatste dag. Goede karma blijkbaar, want de zon scheen. ´s Morgens maar gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om onze bikini´s uit onze tas te vissen. Heerlijk van het zonnetje genieten. Ping! Omdraaien!

Onze tassen alvast ingepakt, voor morgen. Kleffe, klamme zooi waardoor onze tassen gelijk een paar kilo zwaarder voelden. ´s Avonds nog genoten van een laatste maaltijd met zicht op zee. Een aantal caipirinha´s gedronken en rozig ons bed in.

** Rio de Janeiro **
Dag dag eiland, hallo wereldstad. Met de snelle boot weer terug naar Angra dos Reis, hier op een minibus die ons naar Rio bracht. Na 3-4 uur beetje slapen en om ons heen kijken werden we afgezet bij ons eerste hotel in Rio. We zouden in drie verschillende hotels overnachten. Ik moet natuurlijk nog wel een beetje inspecteren en werken. Gelijk maar even naar het strand Copacabana gelopen die echt aan het einde van de straat ligt. Binnen een uur tijd zeker door 15 verschillende verkopers aangesproken die ons brillen, bikini´s, fluitjes, doeken, kokosnoten etc wilden aansmeren. Nee bedankt. Ik spreek geen Portugees. We komen uit ´Hollanda´. Ja, Johan Cruijf.

Rustig gegeten in het hotel. Even nog geen Rio vuurdoop. Dat kwam de volgende dag toen we met gehuurde fietsen en een Nederlandstalige route in ons hand langs de stranden Copacabana, Ipanema, Leblon en het meer Lagoa Rodrigo de Freitas kwamen. Lekker de tijd genomen om hier en daar te stoppen, foto´s te maken en ons te verbazen over de gespierde zongebruinde lijven die steeds hardlopend voorbij kwamen. En de mini bikini´s die blijkbaar echt voor ieder type bil konden. Dames, ben je onzeker over je iets grotere billen (eventueel met putjes)? Kom dan naar Brazilie, trek een mini bikini aan en je wordt alsnog vol bewondering na gestaard door de lokale carioca´s. (=inwoner van Rio). Wij hebben deze trend nog even aan ons voorbij laten gaan. Onze billen zijn nog te wit. Maar wie weet later in de trip...

Terug naar het hotel, gedoucht en opgemaakt voor een avondje uit. In Nederland was ik al jarig. Hoera!!! 29 jaar!!! Lieve berichtjes, een kaartje, lekker muziekje, biertje erbij en een liedje van Mavalda. Ik voelde me al steeds meer jarig. Naar de Ierse Pub waar we een gigantisch bord met nacho´s opgegeten hebben. En daarna nog een dansje gewaagd in een lokale bar. Lekkere rockmuziek waar Maval en ik allebei van houden. Springen, dansen, meezingen. Biertje erbij, maar niet te laat want we hadden morgen weer een tour. Dat was ons voornemen. Uiteindelijk rond 03:00 uur in bed. Een uur of 4,5 slaap voordat de wekker weer ging. Aiii... Ach, je moet je 30e levensjaar goed beginnen!

De gids die ons oppikte voor de tour door de Favela´s was een jonge knul die de ook een latertje had gehad gister. Dus we hielden elkaar wakker. Dit was gelijk een goede informele start. Een gezellige tour stond ons te wachten. Met informatie over de verschillende favela´s, de historie, het leven in de favela´s en wat voor soort mensen hier wonen. De favela´s zijn een soort buitenwijken. Niet allemaal even arm of even crimineel. Die wij bezochten was aardig opgeschoond toen met het WK en veilig om te bezoeken. 2/3 van de inwoners van Rio woont in een favela. Een hechte gemeenschap waar ze voor elkaar opkomen. Wel waren er nog steeds problemen met drugs. Waarbij de dealers de politie (logisch) liever buiten houden, dus criminaliteit relatief laag is. Al onze zintuigen werden geprikkeld. Mooi uitzichten, krioelende straatjes, vieze geuren en HEEL VEEL trappen. In een lokaal restaurant aten we rijst, bonen, pannenkoeken gevuld met kip -tapioca´s genoemd- op plastic stoelen met de voetbal wedstrijd op de achtergrond.

Eenmaal uit de favela weer terug naar het hotel om de tassen te pakken en te wisselen van hotel. We slapen één nacht nog ergens anders bij de Copacabana. Even nog naar het strand, voeten in het zand en de vieze geuren van ons af laten waaien. Omkleden, douchen en naar de Suikerbroodberg. Dit is namelijk het mooist met zonsondergang. Dat geloofden wij graag. We waren op tijd omhoog met de kabelbaan voor prachtige foto´s van de berg zelf en het uitzicht over Rio. Deze stad is zo groot! Niet te overzien. Nu ongeveer 8 miljoen inwoners. Dat is dus half Nederland.

De volgende ochtend voor de laatste keer verhuizen. Nu naar een andere wijk: Santa Teresa. Een knus boutique hotel, koloniaal gebouw met gezellig terras en lichte kamers. We konden gelijk onze kamer in, die was al klaar. Fijn. Super vriendelijk personeel ook. We voelden ons helemaal thuis. Tassen op ons bed gelegd en gelijk op weg naar Corcovado. De berg waar het Christusbeeld op staat. De volgende highlight op ons lijstje. Na een taxi, minibus en wat trappen stonden we daar dan. Aan de voet van een gigantisch beeld. Misschien wel 60 meter hoog. El Christo Redentor. Christus de Verlosser. Indrukwekkend. Al snel lagen we tussen de andere toeristen op de grond om zo van elkaar de beste foto te kunnen maken met het beeld. Armen wijd en lachen. Klik!

Terug naar het centrum van de wijk Santa Teresa, wat uit één kruispunt bestond. We hadden trek, dus aten een lekker broodje vlakbij het plein. Honger gestild en op naar ons volgende item op het programma: Escadaria Selaròn, de trappen ingelegd met tegels. Erg fotogeniek. Om hier te komen moesten we met een gele tram (zoals in Lissabon), waar we gratis (kijk, daar houden wij Nederlanders van!) in mochten. Leuk om zo de berg af te rijden. Een beetje om je heen kijken naar de gekleurde muren met graffiti art. Na de trappen en een biertje gimgen we met een lokale minibus, daar gebruiken ze hier witte volkswagen busjes voor, terug omhoog. Alles is hier zo steil, dat is niet te doen te voet. Voor maar 4 reials pp (dat is ongeveer een euro) mochten we mee.

´s Avonds heerlijk gegeten in één van de vele knusse restaurants die Santa Teresa rijk is. We konden haast niet kiezen. Ons restaurant met hapjes uit allerlei delen van Brazilie bleek een goede keus. Wat hebben we zitten genieten van de verse kaas, smeersels, warm brood, garnalen en chocoladetaart.

De laatste dag in Rio hebben we wederom actief ingestoken. Sandalen aan (onze beste aankoop voor de reis tot nu toe!) en op naar het oude centrum. Weer met het gele trammetje, want tja, toch gratis. Naar de kathedraal, de nationale bibliotheek, de haven, statige overheidsgebouwen en koloniale kerken. Overal behulpzame en lieve Brazilianen die ons aanspreken, ons waarschuwen te letten op onze tas en vooral Mavalda´s mooie camera. Maar we zijn voorzichtig en hebben gelukkig nog niets vervelends meegemaakt. Alleen maar leuke mensen eigenlijk. Maar misschien wel goed dat we opmerkzaam en allert blijven. Geluncht met Açai (dat was ook een echte Braziliaanse lekkernij). Een soort slush puppy van kers, die wij aanvulden met banaan en granola. Het was zo koud dat je er bijna een brainfreeze van kreeg, maar wel heerlijk zoet en gezond tussendoortje.

Onze tassen moesten we de volgende dag weer pakken. Rustig aan want rond 16:00 uur hadden we de vlucht naar Foz do Iguaçu. Waardoor we rond 13:30 door de taxi opgepikt werden. Genoeg tijd voor ontbijt, de tassen (met schone was! jippie!), een tapioca (zie eerder in het verhaal) voor lunch en nog even met de beentjes omhoog op het terras van het hotel. Een laatste blik op Rio, zo vanaf het hooggelegen Santa Teresa.

Op naar het vliegveld en op naar de watervallen. Waar we nu inmiddels de eerste volledige dag erop hebben zitten.

Smikkelend van onze aan elkaar geplakte banaantjes van de Hema, schrijven we onze blogs en denken we toch nog een beetje aan Nederland. Maar niet te vaak natuurlijk. Wel blijven genieten en genoeg ´mental pictures´ maken zodat we er nog vaak aan terug kunnen denken. Zoals vandaag bij de immens grote Iguaçu watervallen. Wow! Zo indrukwekkend. Misschien al leuk om te googlen, maar mijn belevenissen hiervan bewaar ik voor de volgende keer. Ik p(l)ak nog een banaantje en ga even onderuit met een magazine.

Lieve allemaal, tot schrijfs! xxx

PS: Voor wie nog geen genoeg heeft van onze avonturen kan nog verder lezen op de blog van Mavalda (moet je even een wachtwoord aan ons vragen, om in te kunnen loggen). Of kijk op mijn of haar Instagram voor wat mooie foto´s (=mavaldaopreis).